ik was nog zo jong
maar jij sloeg me
bont en blauw
alsof het niets was
ik deed zo mijn best
om erbij te horen
even goed te zijn
maar dat scheen jij niet te zien
's avonds kwam je
naar mijn kamer
liet me alle hoeken
van de kamer zien
dat niet alleen
je misbruikte me
vond het fijn
ongewild aan mij te zitten
littekens op mijn hart
die nooit meer weggaan
ze zullen slijten
maar verdwijnen doen ze nooit
Laura
na aanleiding van vele gedichten over mishandeling en misbruik heb ik dit gedicht geschreven. ik zal nooit de gevoelens van een slachtoffer voelen of begrijpen, maar ik wens degene die het hebben meegemaakt heel veel sterkte.