ik wilde geen afscheid nemen,
dus het afscheid viel me zwaar,
ik wilde je zo graag helpen,
de "hogere macht" weet, het is waar...
het mocht niet baten,
het mocht niet zo zijn,
wat heb ik gejankt,
en nóg doet het pijn...
nooit meer zal ik krijgen,
wat zo bizonder is geweest,
hoe jij, mij kon laten voelen,
is wat nog doolt door me geest...
de herineringen doen me zeer,
soms beleef ik momenten nog intens,
heel 'onze' situatie maakte
van mij, een lamgeslagen mens...
m'n verstand is bij de tijd,
m'n gevoel loopt nog wat achter,
de pendule loopt uit balans,
en de tijd is nog geen verzachter...
ik moet opnieuw beginnen,
maar loslaten doet me pijn,
ik wil geen afscheid nemen,
maar een plekje in me hart,
als je dát zou kunnen zijn...
(john,'02)