Ik ben altijd zo bang
bij elk klein stapje dat ik zet!
Op de trap naar boven
ben ik bang dat ik niet goed op let.
En weer naar beneden val
en weer op mijn mooie mondje knal!
Die angst maakt me woest van binnen.
Omdat ik weet dat het zo
weer kan gebeuren.
En weer een periode krijg
te voorduren om te treuren
waar ik me weer doorheen moet sleuren.
Ik heb mezelf niet meer in de hand.
Ik wou dat ik de angst kon zetten,
zetten aan de kant.
Zodat ik kon genieten
zonder te vrezen.
En gewoon met rust in mijn hoofd
kan genezen.
Guan: | Woensdag, april 23, 2003 06:06 |
hééé Anneke, ik denk dat zonder een beetje angst je ook niet kunt genieten... Jou weegschaaltje is uit balans, je valt gemakkelijk. Het is niet moeilijk om de gewichten aan de andere kant terug te zetten. Maar alleen is het bijna onmogelijk... lieve groetjes |
|
boom: | Dinsdag, april 22, 2003 21:56 |
wie geen stap(pen) zet komt niet vooruit, nooit. ik kan het niet voor je doen, jij bent degene die ze moet zetten. ik begrijp heel goed dat het moeilijk is, maar het is net als een klein kind, na zijn eerste stap zet hij er nog een en dan voelt hij dat het lukt en ook hij gaat op zijn bekkie, maar staat toch iedere keer weer op en gaat verder, omdat het goed voelt. dan opeens gaat hij lopen stap voor stap en voelt dat hij vooruit komt en dan zet hij nog grotere stappen en verovert de he |
|
Auteur: ~*Idril*~ | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2003 | ||
Thema's: |