Lieve pap & mam
Ik weet dat ik jullie zoveel pijn doe
Maar als ik me depressief voel
Heb ik nergens behoefte aan
En ben ik mezelf en alles zo moe
Dat ik denk dat ik maar beter kan gaan
Mijn poging van het weekend was niet gelukt
Ik had deze keer weer voor de dood gebukt
De volgende keer laat ik me wel vangen
Het spijt me maar op sommige momenten
Is DE DOOD, mijn enige verlangen
Jullie willen dat ik blijf
En dat ik door vecht
Maar ik heb me allang
Bij mijn leven neergelegd
Dat ik van jullie houd is waar
Maar mijn leven is met me te zwaar
Ik vind het zo moeilijk steeds op te staan
En gewoon maar door te gaan.
Ik wou dat ik kon genieten
En jullie me als ik me depressief voel met rust lieten
Ik snap jullie onmacht
Maar op zo'n moment heb ik echt geen kracht
Geen kracht nergens voor,
Niet om te praten, huilen, treuren
Vandaar dat ik me opsluit achter die deuren
De deuren, waarachter ik me veilig voel
En rust is dan waar ik op doel
Sorry dat ik deze woorden schrijf
Maar deze gevoelens komen uit mijn lijf
Je zult wel schrikken en veel gaan denken
Ik wil zo'n goede dochter zijn
Ik wou dat ik jullie meer liefde kon schenken
In plaats van verdriet en pijn
Ik wou dat het allemaal anders kon
Dat ik mezelf, de depressie en angst en
spanningsstoornis overwon
Daar ga ik nu aan werken
En om mezelf aan te sterken
Ik hou van jullie, waar ik ook ben, ik geef om jullie!!
Veel liefs Anneke
Dragonheart: | Vrijdag, september 12, 2003 02:32 |
Liefste anneke, ik vind het triestig dat ge u zo voelt. Ik voel mij juist hetzelfde en ik vind het ook een super mooi gedichtje ik heb het op mijn kamer hangen zodat ik het iedere dag kan lezen.Hou je sterk anneke en als je eens wilt praten dat doe ik met alle plezier want ik wil dat je er terug bovenop komt ik gun niemand deze pijn. Vele groeten Shadowwie | |
tropical: | Woensdag, april 23, 2003 21:38 |
hou vol blijf geloven in een mooie toekomst je kunt het alks je is wil praten kimkirsten87@hotmail.com |
|
Luuk: | Woensdag, april 23, 2003 21:12 |
Ik vind het ook een heel mooi gedicht. Je bent zo op de goede weg, het willen van een stapje vooruit is de belangrijkste drijfveer om vooruit te kunnen komen. Je ouders houden heel veel van je, en ze weten en voelen ook dat jij van hun houdt. Voor je ouders is het dan ook heel moeilijk je toch met rust te laten wanneer ze jou erg depressief zien. Toch elke keer maar weer die aandacht geven/vragen als je rust wilt doen ze waarschijnlijk niet bewust, en al helemaal niet om je nog vermoeider te kri | |
boom: | Woensdag, april 23, 2003 20:16 |
heel mooi gedicht geschreven blaadje, echt heel mooi. je gevoel spreek hier van binnenuit je diepste gevoelens. ik lees ook dat je er aan gaat werken om weer de kracht te vinden die je zoekt om gelukkig te worden in dit leven. weer een stapje vooruit. twee vooruit en eentje terug, dat is het leven. ben niet bang om een keer terug te vallen, je word er alleen maar weer sterker van. je wil je ouders liefde schenken. alleen de gedachte is al liefde die je ze schenkt. < |
|
anne(14): | Woensdag, april 23, 2003 19:47 |
Ze zullen wel weten, dat j van ze houdt, voel je niet schuldig, ik weet zeker dat ook je ouders het beste voor je willen en misschien hebben ze het er wel moeilijk mee, maar dat is juist omdat ze zoveel van je houden en ik weet zeker dat ze er voor je zullen zijn! Dikke kus anne |
|
Auteur: ~*Idril*~ | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 april 2003 | ||
Thema's: |