Bij nacht en ontij

Gedreven door een tirannieke wind
banen duizenden zandkorrels
zich een weg door het ranke helmgras

zonder doel...

Een bulderende zee voert nodeloos
geleden schelpen ten prooi aan
gretig pikkende zilvermeeuwen

zonder doel...

Aan elkaar klittende wolken verstoren
lustig zonnebadende krabben op de
oude vertrouwde golfbreker

zonder doel...

Een medogenloze stortbui doordringt
mijn onverzettelijke blik met
een veel te zwaar geladen sfeer
terwijl een vloedgolf het doelloze afscheid bespoedigt.

Geschreven door

Diablo

Reacties op dit gedicht

Diablo vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

MayadeBij:	Vrijdag, mei 02, 2003 22:33
Als ik 1 gedicht over zee en strand wil lezen, dan is het deze, top!

blommeke:	Vrijdag, mei 02, 2003 08:50
en toch,..... ergens is die zon, ik stuur je wat,.... diep geschreven Diablo! liefs, Blom

Over dit gedicht

Auteur: Diablo
Gecontroleerd door: Frummel
Gepubliceerd op: 02 mei 2003
Thema's: [Leven] [Angst] [Onzekerheid]