Hij zat diep in de put
maar riep men hem heel luid
dan kwam die rare echo
er af en toe eens uit.
Hij kon je dan vaak vertellen
wie de burgemeester van Wezel was
en ik, toen de grootste ezel
begreep dat veel later pas.
Jeffry: | Dinsdag, mei 13, 2003 23:47 |
in sprookjes geloven is een deel van het kind zijn n dat mag niet sterven in ons... | |
PeterdB: | Dinsdag, mei 13, 2003 20:11 |
Volgens mij is dit een gedicht met een diepere psychologische inhoud, of vergis ik mij nu Doortje, lees ik er teveel in? | |
marina vdb: | Dinsdag, mei 13, 2003 12:51 |
een wezel??? weet niet of dit dezelfde betekenis heeft als bij ons,maar ik hoop dat je het niet bent in ieder geval, want je lijkt me toch intiligent, liefs, |
|
arie: | Dinsdag, mei 13, 2003 11:50 |
een beetje zelfspot mag Doortje... Maar niet teveel hè Liefs Arie |
|
koelemij,harold: | Dinsdag, mei 13, 2003 08:56 |
hij had vast een ezelpas (kortingskaart voor slag haren) (oo) denk denk |
|
Auteur: Huting | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 13 mei 2003 | ||
Thema's: |