De liefde is als de wind onvoorspelbaar en onzichtbaar
Soms komt zij als een zwoele zomerbries
En strijkt mij zacht en teder door mijn haar
Soms neemt zij toe en omsluit mij met haar gezang
Maar op zijn tijd voel ik haar nijd
En stormt ze hevig voort als een tornado en maakt me bang
En dan ineens is daar de stilte als zij plots verdwijnt
Dan rust, dan leegte en ik mis haar
Ik wacht met pijn in m´n hart totdat ze weer verschijnt
Ik wil haar wel en ook weer niet want ze maakt me bang
Ze laat me stralen, geeft me warmte maar ook pijn en verdriet
Maar ik weet als ze er niet is dat ik naar haar verlang