De twijfel, het verdriet.
Waarom ziet niemand het niet.
Ik weet het echt niet meer.
Het doet allemaal zo’n zeer.
Sinds ik dat ene meisje ken,
Weet ik echt niet meer wie ik ben.
Hou ik van hem of hou ik van haar.
Was het antwoord nu maar daar.
Hetgeen ik nu voel,
Die twijfel, die onwetendheid.
Is er iemand die begrijpt wat ik bedoel?
Ik haat het te leven met deze onzekerheid.
Maar ik wil het nu wel weten.
Laat de mensen maar denken.
Maar dan weet ik tenminste wie ik moet vergeten
En naar wie ik moet wenken.