Beeldfragmenten ervan zie je nauwelijks op tv,
“Ze horen niet in het zendersprofiel thuis.”
Je ziet en hoort alleen maar wat politiek geruis,
en de vraag wie wordt nu de volgende premier.
Maar dat er in Congo mensen zijn in nood,
daar wordt nauwelijks iets over verteld.
Dat er daar mensen zijn die sterven aan een gruwelijke dood,
dat is bijzaak, het is de Belgische politiek die nu telt.
Lijken liggen te rotten in de riolen, bermen, zelfs in het midden van de straten,
net zoals de stront en de pis daar lagen te vergaan in het middeleeuws tijdperk.
Een hond die aan een lijk begint te eten moet er zelfs van braken,
en ook de stank in de straten is niet te houden, zo doordringend sterk.
Ze steken elk huis in brand,
maken ieder mens koelbloedig van kant,
ze snijden lijken in stukken en laten ze in de vlammen roosteren.
Was dit alles toch maar een stomme idiote droom die na een frisse douche kon verwateren.
Maar neen, het is een nachtmerrie die in de werkelijkheid bestaat
en vele mensen voor de rest hun leven nooit meer loslaat.