Je las mijn tranen op het papier
ach het landschap weende tranen
op mijn huid de inkt
bevroor langzaam in mijn pen
Hoe moest ik liefde schrijven
wanneer ik het zelfs niet voelen kon
de angst in mijn binnenste me
nachtenlang wakker hield
Je was zo mooi zo lief
maar het kunnen voelen dat kon
ik niet
Je las mijn tranen
als waterige letters op het papier
de wind kromde de takken
van intens verdriet
Nee ik kon je niet voelen
mijn verlangen
naar jouw bevroor
Ach de hemel kleurde
lichtgrijs toen ik je kussen wou
Je stem je lach niets mooier
was er geen ander beeld ontroerde
me meer toen je eerste traan liet vallen
op mijn mond
Je las mijn tranen op het papier
de inkt in mijn pen bevroor
toen hij je langzaam kwam halen
En je zachtjes zei het is goed
laat me maar slapen maak me
niet meer wakker
De aarde heeft me geworpen
naar de hemel in zijn armen
zal ik voorgoed de liefde vinden
Nee lief de dood is
niet het einde
Kijk daar achter de horizon
lig mijn boek die nog niet
afgeschreven is
voske: | Maandag, juni 02, 2003 12:33 |
Als je het voor de eerste maal leest is het wel een beetje verwarrend met al die doorlopende zinnen,maar inhoudelijk is het zeker goed. groetjes,voske |
|
Erna Muermans: | Maandag, juni 02, 2003 10:37 |
wijnand dit raakt heel diep Erna |
|
free: | Maandag, juni 02, 2003 08:20 |
prachtig wijnand liefs free |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 02 juni 2003 | ||
Thema's: |