Ongestoord gevangen door
stroomversnellende riviertjes die
één voor één de zwarte zee verroden
en stroomafwaarts het vloed bedrijven.
Water dartelt door het mooie
van getortel als
een klittend goed.
Gebons getuigt de natuurlijkheid,
en tot slot vervult het smelten
de golven gloed met vuur.
Eén kleine sluis die onbewust
de ogen van de monding weert.
Hopelijk kan mijn volharding
de tijd met de feiten dobberend drijven laten...