het ademhalen van de dood
huizen ruiken roestig leven
deuren knarsen ongeluk
niet geopend stinken kamers
naar te weinig buitenlucht
ramen zijn grauw afgeplakt
dagen nog niet afgelakt
maar grof in hun contouren
zonder kleuren opgezet
het zijn geen kunstenaars
die het bestaan versieren
met een gloedvol perspectief
vandaag is vaak hun dief
tussen licht en donkergrijs
bepalen dag en nacht
het ademhalen van de dood
het enige dat stroomt is rood
wil melker
09/06/2003
Aessedai: | Maandag, juni 09, 2003 12:08 |
En toen kwam de wind... Blies de ramen op, weg het stof en de zon drong binnen liet geen zwart over. Het water stroomde en nam het rood mee naar vergeten plaatsen onder de grond... En daar stond het huis dat ooit dood was. :) Wat ik wil zeggen is alles kan terug goed worden als je moeite doet. |
|
free: | Maandag, juni 09, 2003 11:21 |
bloed..... kruipt waar het niet gaan kan de dag de nacht met al hun tinten slingert zich door het leven gooi open die luiken de zon schijnt brengt regenbogen en lachende mensen (schitterend stuk weer) liefs free |
|
Erna Muermans: | Maandag, juni 09, 2003 11:00 |
dit is grauw en grijs... een beetje rood doorweven.... ik stuur de regenboog maar even Erna |
|
lani: | Maandag, juni 09, 2003 09:01 |
ooh ja wil... ik heb het begrepen... wat denk je?... zoeken we zelve de eenzaamheid op?! prachtig! x-x-x |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 09 juni 2003 | ||
Thema's: |