Salve!, Oh vaderland, duizend maal!, Oh vaderland
Gloria aan U!, Uwe boezem blaakt
van vreugde en vrede, en uw voorhoofd straalt
Meer dan we de zon schitterend aanschouwen
Je zonen vervult met indignatie van het juk
waar de Iberische branie hen onderbracht,
van het onrechtvaardige en afgrijzend ongeluk
die fataal zwaar op U woog
heilige stem bereikte de hemelen
stem van nobele en belofte zonder weerga,
te wreken van het grievelijk monster,
af te werpen dat serviele juk.
Salve, oh vaderland
De eersten, de zonen van het land
die, hoogmoedig, de Pichincha vulkaan decoreren
geproclameerd voor altoos uw hoogheid
en morsten hun bloed voor U,
God zag en accepteerde de holocaust
en dat bloed was een vruchtbare kiem
van andere helden die, mundus attonitus*,
rondom U in groten getale zagen herrijzen
Salve, oh vaderland…
Van de helden jegens ijzeren armen
die niets konden, onoverwinnelijk de aarde
en van de vallei naar de hoogste siërra
resoneerde het gekletter van de strijd,
na de strijd vloog vree de victorie
vrijheid kwam na het triomf,
en de verslonden leeuw kon je
van impotentie en wrok horen brullen.
Salve!, oh vaderland...
Eindelijk gaf de Spaanse afzichtelijkheid het op
en vandaag, oh vaderland!, je vrije existentie
in de nobele en magnifieke erfenis
die tot ons het heroïsme heuglijk gaf:
van de vaderlijke handen verkregen,
moge niemand het van ons verscheuren
mits onze exalterende toorn wrakend
tegen zich, dwaas of gewaagd, wil.
Salve!, oh vaderland…
Niemand, oh vaderland, moge durven. De schaduwen
van je helden kijken glorieus
en de lef en de trots die inspireren,
zijn voortekens van triomfen voor U.
Moge fulminant het ijzer en het lood komen
dat naar het idee van oorlog en wraak
ontwakend de heroïeke kracht
dat de Spaanse afzichtelijkheid deed bezwijken
Salve!, oh vaderland
En als deze nieuwe kettingen,
het onrechtvaardig barbaars lot bereidt.
Groot Pichincha! Voorkom, Jíj, de dood
van het vaderland en diens zonen aan het eind;
zink naar een punt in je diepe kern
wanneer er op je grond, de tiran
tot as gekeerd en te vergeefs
speurend naar aanwijzingen van je zíjn naast je
Salve!, oh vaderland…
P.D.; mundus attonitus*: De verbijsterde, verdoofde en bezielde wereld.
overgezet in de dietsche spraak door den sinjeur
Art Néss Proaño Gábor
naar Juan León Mera’s; “¡Salve, oh, patria!”
(20 augustus 1820)
Auteur: Art | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 25 juni 2003 | ||
Thema's: |