De rivier doodt de zee
Wanneer duizend jaren voleindigd zijn zal satan uit zijn gevangenis ontbonden worden,
hij zal men overal verleiden, Gog en Magog, om hen te vergaderen tot een oorlog; welker getal
is als het zand aan de zee. Ze zullen de legerplaats der heilige stad omringen;
daar zal vuur neder van God uit den hemel komen en ze verslinden, de duivel zal worden verworpen
in een poel van vuur, zout en zwavel en hij zal gepijnigd worden
dag en nacht in alle eeuwigheid.
Openbaringen (20: 7-10)
“Wie de Dode Zee heeft gedood”
was de vraag waar ik antwoord
op vond door het zoeken;
op het land, over wateren,
van een eiland tot een schiereiland.
Masada, vesting van Herodes paleis
waar Zeloten massaal
zelfmoord hebben gepleegd,
op koraalriffen, op klippen,
op atollen en op kliffen
Qumram, bibliotheek der
Apocriefe, apocalyptische en
oude testamenten en perkamenten
verborgen in de grotten, bij delta’s
bij rivieren en door dalen.
En-Gedi, een oase, een paradijs,
vestiging van vrijheidsstrijders
die de Romeinen weg joegen,
waar waterbronnen waren,
van baaien tot archipels
in oceanen naar de Middellandse zee.
Sodom en Gomorra, steden
die minder dan tien
rechtvaardigden telde
en waar Lots vrouw in
een zoutpilaar veranderde,
bij lagunes, mangroven
tussen straten en kanalen
in een golf, bij een meer.
Terug naar de Dode Zee,
zee die mij een antwoord
op zwavelstranden door
oevers en langs de duinen gaf.
De Jordaan bracht hem
de zoute dood traag,
Jordaan áánvoerder
van de daad die de Dode Zee
steeds en steeds maar
zouter maakt.
Echter was de Jordaan
maar een brávo
die een bevel volgde
van de omnipotente God,
missie die voor dag des oordeels
diende zodat satan
die veel pijn verdiend
de dood te laten vinden
in deze zoute
edoch zedelijke zee.
Auteur: Art | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 29 juni 2003 | ||
Thema's: |