Als de vogels weer eens zingen,
en de tranen in mijn ogen springen.
Weet ik het zeker,het is voorbij
het is nu ik ,in plaats van wij.
Nu maak ik me zorgen,
zorgen voor de dag van morgen.
Nu ik weet dat IK nu echt ik kan zijn,
waarom kan ik dan niet vrolijk zijn.
Net als de vogels zingen,
zomaar omdat ik gelukkig ben van binnen..
Toch weet ik dat die tijd weer gaat komen,
alleen de weg ernaar toe is moeilijk door te komen.
Maar ik ga door en geef niet op,
nog maar heel even,ik kom er echt wel bovenop