Huilend
schrijf ik dit gedicht
niet schuilend
aan al wie het wil horen gericht
Het is waar
ik ben een kind
voor de toekomst nog niet klaar
wetend dat ieder er het zijne van vind
Waar kan ik heen
ik voel me zo klein
voel me best alleen
wat doet het pijn zo te zijn
Huilend
ga ik door de dag
met het echte verdriet schuilend
liet ik onder de mensen een lach
Het is waar
ik ben niet goed
overal schuilt er gevaar
omdat niemand zegt hoe het wel moet
Zo alleen en bang
dat het nooit anders zal zijn
waarom duurde het zo lang
om het te beseffen, het doet zo'n verschrikkelijke pijn
chloe de bruyn: | Donderdag, juli 03, 2003 18:20 |
Zo ben ik ook geweest ,komt goed hoor ,groetjes Patty | |
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 juli 2003 | ||
Thema's: |