Mijn ogen willen niet sluiten
Doch kan ze niet open houden
Langzaam zakt mijn leven weg
Vermoeid door pijn en verdriet
Mijn ziel in wanhoop gevangen
Ik glijd weg van het leven als
Een schim van wat ik ooit was
Mijn lichaam is uitgemergeld
Mijn geest compleet ingestort
Tranen vallen als een waterval
Ik zoek naar een bron van rust
En voed mij nu met de energie
Van jullie toegestoken handen
troostende woorden van jullie
Stemmen is nu mijn beademing
Jullie knuffels zijn nu de muren
Die mij grijpen en rechthouden
Ik laat dit alles voorzichtig en stil
in mijn vermoeide geest stromen
tot ik uitgerust terug zal komen
******************************
Auteur: schrijfveertje | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 04 juli 2003 | ||
Thema's: |