Wanneer een gil schreeuwt om vergiffenis
breken trommelvliezen tot kleine stukken
vallen tranen als emmers water naar beneden
Het zondig huilen van mezelf overstemt door haar grief
Verdrietig is ze mooi maar als ze lacht
groeien bloemen uit het asfalt
Dorre takken prikken in een gladde huid
tot bloedens toe kastijding van een hoge orde
Zoveel doornen in mij; noem mij de cactus
Geveld door het kapmes laat ik mijn sappen vloeien
Verdrietig is ze mooi maar als ze lacht
groeien bloemen uit het asfalt
Ondanks een weids palet aan kleuren schilder ik haar
wereld grijs en grauw, woestijn uit zwart-wit films
De regisseur die met de moed der wanhoop
Verhalen maakt met slechte acteurs en dito script
Verdrietig is ze mooi maar als ze lacht
groeien bloemen uit het asfalt
Is de beul schuldig aan het vonnis snel gesproken
Vrijheid van vlammen verkies ik boven leven in vuur
Zij is Jean D'Arc zeldzaam vrome schoonheid
en zich vast van geen enkel kwaad bewust
Auteur: Han Sterk | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 juli 2003 | ||
Thema's: |