Op de basketmatch kwam ik je tegen.
Ik was een beetje verlegen.
Maar ik had wat in jou gezien.
Iets wat je meer had dan die andere tien.
Ik denk dat het dat hartje was van jou.
Niet gedacht dat het me zo raken zou.
Maar jou hartje betekent enorm veel voor mij.
Denk nog vaak aan de woorden die je zei.
Wel hoe meer ik je begin te kennen.
Hoe meer ik je wil verwennen.
Je bent en blijft mijn lieve zusje van daarboven.
En dat wil ik je zwart op wit beloven.
Zelfs je stem aan de telefoon sprak me aan.
Ze zei iets van "ik laat ze nooit meer gaan".
Zo zie je maar wat je kan beleven.
Zo een simpele Piepemuis die om je gaat geven!