Een verloren ziel, verminkte de mijne...
Mijn heldere inzage,
geeft antwoorden op onbewuste vragen,
terwijl emoties groeiden de laatse dagen...
En nu ben ik verloren om wat wij hebben gehad,
maar hebben laten gaan...
Ooit waren enkele woorden mijn bevrijding,
maar nu wens ik eerder naar een verlossing,
Ik bleef gevangen ook al had ik zelf de sleutel naar vrijheid,
alleen verlost werd ik zojuist pas na bergen van verloren tijd...
en nu geloof ik in die verloren ziel die mij heeft gevonden,
ik had nooit eerder willen zien of geloven,
dat er zulke toevalligheden bestonden...
maar dat een oude vriend heen is gegaan,
en dat zonder mijn weten,
Zo erg dat het nieuws me dan nog zo in mijn hart doet steken... Na zolang geen gedachte aan....
Krijg ik van hem een teken,
en het litteken van deze wond zal nooi meer vergaan....
Zoek je rust nu maar , rust in vrede makker....
Je eeuwige maatje...
*1999 ontmoette ik een jongen,
in korte tijd werden wij vrienden , als broers...
maar we verloren contact, en zo pas krijg ik te horen dat hij zijn eigen leven heeft genomen, een aantal jaar geleden, nu begrijp ik dat ik hem nooit meer aan de telefoon kreeg sinds 3 jaar geleden...*
°~Maaike~°: | Vrijdag, juli 11, 2003 16:07 |
...stilte...Mooi gedicht... herken er wat in...Sterkte! Liefs, Maaike |
|
Black Feather: | Vrijdag, juli 11, 2003 13:48 |
(F).. *stilte....* I'm there for you when you want me to... |
|
christina: | Vrijdag, juli 11, 2003 09:56 |
dat is even heel hard schrikken stilte afwezigheid stil afwezig toch aanwezig aanwezig in de stilte tot in de eeuwigheid verlost van pijn van zorgen bevrijd stil nog aanwezig nimmer in de vergetelijkheid afwezig aanwezig christa knuffie he en sterkte en wees sterk nu je weet wel wat ik bedoel |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 11 juli 2003 | ||
Thema's: |