Geef mij even,
een minuutje tijd.
Want ik moet,
iets kwijt.
Over deze wereld,
en de realiteit.
Waarin mijn,
fanstasie me bevrijd.
Want het gaat eens mis,
dat weet ik geheid.
Waarom kijken,
mensen naar zichzelf.
Terwijl ik onder,
hun rotzooi bedelf?
Iedereen denkt,
aan de eigen welvaart.
Dan gaat er iets mis,
en zijn ze van de kaart.
Maar na een goede reputatie,
zijn ze weer bedaard.
Wanneer opent ieder,
de ogen eens een keer.
Want deze maatschappij,
doet ieder hart zeer.
Iedereen wil maar,
meer en meer.
Na een tegenslag,
proberen ze het weer.
Geef mij maar,
een geweer.
Dan knal ik hier,
alles neer.
Dan kan een nieuwe start,
worden gemaakt.
Is de code van deze wereld,
eindelijk gekraakt.
Nu ik je tijd mocht,
ben je door dit gedicht geraakt?...