Ik moest eerst alles kwijtraken
Om mijn ware kracht te voelen
Lieve Bert, ik weet nu pas
Wat ze daarmee werkelijk bedoelen

Ditmaal ben ik
De winnaar van een innerlijke strijd.
Het voelt goed maar ook zo zwaar,
Ik wil nog zoveel aan je kwijt.

Zeker in dit mooie jaar
Het leven lacht naar mij
Voel me gelukkig maar mis je wel
Zo’n lieve vriend als jij

Kijk dan aan die vrouw
Die in mijn leven is gekomen
Zou je zo graag voorstellen
Aan deze liefde uit mijn dromen

Ben er van overtuigd
Dat jij ook zou genieten van haar liefde en haar zijn
Dat je mijn geluk hierin niet meer mag meemaken
Doet zo verschrikkelijk veel pijn

Zeker als ik denk
Aan mijn eigen, mooie huis
Nooit zal je kunnen zien
Wat ik dagelijks ervaar als ‘thuis’

Als ik die vrouw van mijn dromen
Op een mooie dag mijn ja woord schenk
Weet dan dat ik op dat moment
Diep van binnen aan je denk

Als de som van onze liefde
Liefkozend in ons gezin wordt opgenomen
Begrijp dan mijn tranen
Dat hem naast geluk, ook zijn opa al is ontnomen

Dat gezin had ik graag met je willen delen
Voel daarin zo verschrikkelijk veel pijn.
Al heb ik lang geleden geaccepteerd,
Mijn liefste vriend er toch wel bij zal zijn.

Dus mocht je worden gewekt
Door vrouwen gelach of kinder gehuil
Gun me dan even die schouder
Die favoriete, waaronder ik dan weer schuil

E.