In grote wiekslagen
cirkelt hij met arglistige ogen
zijn nagels als priemen gestoken
in klauwen die harten rijten…
Sluwe speelsheid met de wind
balanceren hem strategisch
de baatzucht honoreert
zijn onschuldige prooi, onwetend…
In een vrije val daalt
het onverhoedse gedaante
genadeloos spietsen elzen
jong vel over een bloedend hart…
Vergrijp van een wreedaard
die blanke zielen verscheurd
in niets ontzeggende verleiding
verhef uw hoofd naar boven naaste…
Laurens Windig: | Woensdag, juli 16, 2003 10:30 |
Heel mooi! | |
Margaritha: | Dinsdag, juli 15, 2003 16:32 |
Ik moet bij het lezen gelijk weer denken aan de film the Birds die pas weer op tv was en waar ik nog steeds kippevel van krijg.:-)) Maar goed, jouw gedicht heeft een andere interpretatie, maar zo zie je toch maar weer, dat het vaak bij elk mens iets ander op kan roepen. Groetjes, Margaritha |
|
Roxette: | Dinsdag, juli 15, 2003 09:54 |
Hm, roofvogels zijn niet altijd vogels..... Lieve groet Rox |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2003 | ||
Thema's: |