Na negen jaar is er geen ons meer,
het is voorbij zeg ik je keer op keer.
Je wil maar niet begrijpen dat ik je niet meer vertrouw,
sinds ik je vond in bed met die andere vrouw.
Jij bent nu eindelijk alleen gaan wonen,
dat was het moment waar ik zolang alleem maar van kon dromen
Ons zoontje is het mooiste geschenk wat je kon geven,
hij is voor mij belangrijker dan m'n eigen leven.
Gisteren met je verjaardag wou je hem zien,
maar je dacht natuurlijk dat ik de stomme trien
bij jullie zou blijven en mee u verjaardag zou vieren,
was me dat ongelooflijk gieren.
Toen je dat doorhad moest het plots niet meer,
weet je het doet ontzettend zeer
dat jij ons kind als pasmunt gebruiken wil,
wanneer het je uitkomt, bij elke stomme gril.
Laat ons onze eigen weg gaan,
als onze zoon dan toch niet voor u mag bestaan.
Ons kind en ik vonden troost en steun,
eindelijk een schouder waar ik eens op leun.
We vonden liefde,affectie en geluk
en dit maakt niemand stuk