We danste,eigenlijk konde we het niet
maar de muziek bewoog ons automatisch voort
het ritme van de drums,van langzaam naar snel
van vlinderstruik tot ligusterhaag,ach de dag viel
langzaam in de avond,een vleugje rood verdween
beetje bij beetje in zee
Je speelde met de touwtjes van de marionet
liet haar huppelen door de kamer naar het plekje
waar zijn afscheidsbrief lag
Mooi was je ,zo mooi dat ik voor even vergat
een snee te zetten in het vlees,de witte muren
zwart te verven ach de dag huilde nog lang na
toen jij je laatste woorden sprak
We dansten,eigenlijk konde we het niet
luisterde in eengebogen naar rinkelend glas
zachte zomerwinden toverde een weemoedige sfeer
over het verlaten plein
Achter een raam van een oud vervallen huis
wandelde een jong meisje met een boek
de trap af
Op weg naar de kelder waar haar ouders
en broertjes zich verscholen voor de vijand
die marcheerde door de straten waar het
bloed van onschuldige kinderen en volwassenen al uren lag
voske: | Vrijdag, juli 18, 2003 21:36 |
Als dit een liedje was,dan was het een regelrechte smartlap.Tjonge, Wijnand,jij tapt wel uit veel vaatjes tegelijk.Teveel is teveel en dan wordt het hilarisch. groetjes,voske |
|
Jacobs Ivan: | Vrijdag, juli 18, 2003 00:55 |
PRACHTIG !! | |
christina: | Vrijdag, juli 18, 2003 00:18 |
steeds weer weet jij me te verbazen liefs en slaap lekker he |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2003 | ||
Thema's: |