Ik huil met jou
Jouw fontein van woorden
spat hoog op tegen holle ruimtes
als traanakkoorden van geween
en een orkaan van boos verdriet
Jouw pijn van alle schervendromen
schreeuw jij in donkerheid, alleen
En niemand luistert naar jouw huilen
Je strijdt jouw strijd in eenzaamheid
En ook de aangebrachte wonden
nemen nooit weg de eeuwige spijt
dat wij in 't leven jou niet vonden
nu zelfs jouw woordgekras verstomd.
Je mag niet, wil niet, niet meer opnieuw
jouw angst, jouw woede uit je schreeuwen
Dus zwijg je maar, jouw hart wordt kil
En waar het onverschil jou niet meer raakt,
één brok ellende, één groot verdriet,
blijf jij voor immer woordenloos, en stil.
**********
sunset 16-07-2003
**********