Bitterheid
Hoe kun je iemand laten weten wat je naar waarheid voelt
Zonder steeds te moeten uitleggen wat je daarmee bedoelt
Mijn hart zucht verward, het ademt ongekend wanhopig
In de mij omringende wereld merkte weinigen dit voorlopig
En verdriet en radeloosheid, radeloosheid en bittere angst
Ikzelf of de wereld, wie is er eigenlijk het bangst?
Mensen staren me aan vanachter hun rozegeverfde ogen.
Mijn uiterlijke opgewektheid heeft men altijd wel gemogen.
De waarheid laat mondhoeken echter zakken met een ruk.
Ineens ben ik een storende factor in hun ultiem geveinsd geluk.
Waarom zou men bitterheid proeven als zoet voor handen is?
De vrijheid van deze keuze is voor mij het structurele gemis.
Onbeheersbare bronnen vertonen mij abrupt hun radicale gezichten
Vasthoudendheid zal op deze momenten onuitgezonderd zwichten
Mensen kijken fronsend, negeren vervolgens mijn persoon
Mondjes dicht, maar ondertussen: ‘wat een ongeoorloofd vertoon!!’
Voortaan sta ik in hun hoofd te boek als miss ‘niet mee te leven’
Beoordelingen worden vanaf dit moment gekleurd door dit gegeven
Verdediging is niet mogelijk vanuit het gegeven van mijn hart
Belevingen zijn momenteel voor mij enkel in het zwart
Concluderend kan ik zeggen dat men ‘swerelds geluk verkiest
En daarmee accepteert dat men realiteit en diepgang verliest
Het is niet aan mij te beoordelen wat van belang is in het leven
Voor mij is de bitterheid namelijk een onvermijdelijk gegeven…
12-07-2003