Het pad naar de baai ligt bezaaid met schelpen
Scherpe randjes en moeilijk te begaan
Toch verbergt het prachtig wuivende palmen
Helder diepblauw water met daarlangs het zachtste zand
Hier is het puur, heerst nog ultieme rust
Een onbeschrijflijke zonsondergang zet de zee in brand
Het pad naar het kasteel is overwoekerd met doornen
Scherpe punten adviseren terug te gaan
Daarachter staan de witste muren, op elke toren wuift een vlag
Schitterende wandtapijten en de heerlijkste gerechten
Een prinses met gulden haren werkelijk de mooiste in haar soort
Een ware schat voor wie de moeite neemt de doornen te bevechten
Het pad naar mijn hart ligt bezaaid met scherven
De scherpe kanten van relaties die niet mochten zijn
Aan het eind een majestueuze poort die na lange tijd weer open staat
De schade van gestreden slagen tast nog hier en daar het sierwerk aan
Daarachter is weer iets te vinden voor wie er oprecht naar zoekt
Mocht jij de poort betreden, hoop ik dat je vergeet weer weg te gaan