doodgaat in je ziel
is de grootste straf
het verder moeten leven…
Het verlangen kwelt
bevroren dauw
zetelt zich als rijping
rondom je hart…
De verslagenheid knelt
wurgt zich om woorden
die verkleven in je keel
sprakeloze onmacht…
Verstarring in expressie
gelaat trekt de verbijstering
ongeloof deint op golven
die te pletter slaan op je ziel…
minoes: | Maandag, juli 28, 2003 12:20 |
heel mooi een tekst die me echt raakt groetjes minoes |
|
wijnand.: | Maandag, juli 28, 2003 00:34 |
Heel mooi vooral de derde strofe | |
Carama Chad: | Maandag, juli 28, 2003 00:19 |
heerlijk Jeffry... Ik voel ergens onmacht maar tegelijkertijd een sterkte ^__^ |
|
Jacobs Ivan: | Maandag, juli 28, 2003 00:15 |
heel mooi verwoord !! | |
christina: | Maandag, juli 28, 2003 00:06 |
zaai vandaag de zaden voor het geluk van morgen slaap lekker jeff knuffie he |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 28 juli 2003 | ||
Thema's: |