De nutteloze verzonken
in diepe nietszeggende gedachten
tergen de nacht in vooruitgang
verzuipen hun laatste idealen…
Woorden rieken prevelend
naar azijn die hun weke delen
wederom hebben verlamd tot spraak
het intellect schaamt in verborgenheid…
Een conversatie verschroeit lippen
slechts oprispingen geven enig geluid
uit verdorven magen die walmen
hunkeren naar enige vastigheid…
Zoals de nacht kwam vertrekken zij
opgelost in het donker van hun bestaan
schuwen het daglicht met lede ogen
die ontwaken met de smacht naar alcohol…
Erna Muermans: | Dinsdag, juli 29, 2003 20:06 |
ik ben het eens met wat friedel schrijft jij schrijft pure emotie en dat raakt!!! maar je schrijft het ook heerlijk vlot...en maakt niet onnodig gebruik van rijmen... dat vind ik tof..;ookal kunnen rijmen soms leuk zijn..;maar dan niet geforceerde rijmen... liefs erna |
|
friedel: | Dinsdag, juli 29, 2003 12:47 |
tjonge wat een gedichten...deze en de vorige... hard, koud, meedogenloos, en toch helemaal vol van emotie, gevoel. het doet pijn als je ze leest, je voelt erin mee, je buik krimpt in elkaar, hoe verder je leest. prachtig, dit zijn gedichten die me raken! |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
Thema's: |