Als een klaproos
sla ik nu mijn blaadjes dicht
zo breekbaar en broos
snak ik naar dat beetje licht
De wind neemt men blaadjes mee
een voor een
ik zeg niet meer nee
het leven is toch heel gemeen
Met de winter zal ik niet meer zijn
allang met de natuur verdwenen
geen verdriet geen pijn
zullen tegen dan nog zijn verschenen
De wind zal voor me zorgen
me naar de hemel toe waaien
geen zorgen meer voor morgen
tot ze weer nieuwe zaadjes zaaien
Hopelijk gaat het dan even snel voorbij
en nemen ze snel weer die vlucht
dachten ze niet meer aan mij
en zijn ze diep opgelucht
Nicolass: | Dinsdag, augustus 05, 2003 21:36 |
heel mooi en oprecht heb ook dat gevoel | |
chloe de bruyn: | Dinsdag, juli 29, 2003 15:25 |
dat denk ik ook zo vaak ,de laatste regels ,patty | |
Auteur: Mistory | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 29 juli 2003 | ||
Thema's: |