ik zou een vriendin naar de bioscoop gaan
maar daar kwamen we nooit aan
want zij zag een paar jongens staan
waarvan zij er een kon en zijn
met hun wat gaan doen
wij zijn daarna nog een keer iets gaan doen
we zouden nog een keer weggaan
maar zij kon niet door ziekte mee gaan
ze zei ga toch alleen
en toen ik op de plek kwam bleek jij ook alleen
ik keek in twee blauwe ogen en was verkocht
zo begon de liefde met horten en stoten
maar ja dat gaat over
en dan komt houden van
en dat is nog steeds
en heel veel
en dat na 35 jaar
maar ja ik vraag mij af
ondanks alles waarom ben ik zo vaak alleen
terwijl wij toch samen zijn
ook met de kinderen en kleinkinderen
want niemand voelt wat er in mijn hoofd omgaat
want waar kan je nog over praten
als je het gevoel hebt niet begrepen te worden
dat maakt je zo verschrikkelijk alleen
en met mij tranen
30-07-2003
Evy*: | Woensdag, juli 30, 2003 22:42 |
lieve mama westland het gevoel hebben dat er niemand je verstaat, is verschrikkelijk he. Alsof je opgesloten zit, en praat tegen de muren om je heen. Maar niet stoppen met je ziel te vertalen, laat van je horen, breng je verhaal!!! liefs, Evy |
|
lovegirl: | Woensdag, juli 30, 2003 21:06 |
we blijven ons best doen om je zo veel mogelijk te helpen en te steunen en te begrijpen net wat bunnie ook zegt want dat is helemaal waar liefs lovegirl. |
|
goldie: | Woensdag, juli 30, 2003 18:13 |
mooi geschreven sterkte liefs goldie |
|
bunnie: | Woensdag, juli 30, 2003 16:18 |
je bent echt niet alleen en je word echt wel begrepen maar is voor de mensen om je heen ook niet altijd even makkelijk maar iedereen is er voor je wanneer je ze nodig hebt ook al zie je dat misschien anders veel liefs bun |
|
snottebel: | Woensdag, juli 30, 2003 16:09 |
Sterkte!! Spijtig voor je dat je het gevoel hebt dat ze je niet begrijpen!! Kop op het komt misschien nog wel... Groetjes |
|
Auteur: westland | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 juli 2003 | ||
Thema's: |