Hef het glas op het leven, mijn vriend
zo helder als het fijne kristal klinkt
wordt dof geslagen door de asem
die woordjes over liefde honoreert…
Hef het glas op onze gevaleenheid
de liefde die ons deed lijden in genoegen
gedoofde sterren en verlepte rozen
panorama zeezicht met een zwarte einder…
Hoe vaak viel de waarheid uit de hemel
waarin mijn armen en benen zich spreidde
om in een laatste poging het firmament
dat op me neer leek te vallen, vast te grijpen?
Nee, ik beklink de liefde, die mij beklonk
tot de strekking van haar velen facetten
iedere kans ontnam het recht om lief te hebben
doch haar venster een kiertje open laat staan…
Erna Muermans: | Vrijdag, augustus 08, 2003 09:33 |
ik hef het glas mee op de liefde man... ik hef het glas mee op het leven ondanks dat beiden verdriet en vreugde geven liefs Erna |
|
wijnand.: | Vrijdag, augustus 08, 2003 00:45 |
Ik drink op de liefde die mij het meest beklijft weer een prachtig gedicht |
|
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 augustus 2003 | ||
Thema's: |