De glorie verging met de tijd
toppunt van roem vergleden
in meterslange satijnen jaren
de glans opgedoft in matheid…
Door craquelé onderhevig
barsten ook in make-uplagen
opgebracht rode lipstick verraad
de onzekere hand van draagster…
Haar gang naar het podium
mank in heupwiegende style
benen nog slechts verzekerd
door een particulier ziekenfonds…
Haar verleidende lach bleef
zong nog éénmaal “Aufwiedersien”
de zwart witte projectie van aanvang
is haar kleurrijk overvallen…Marlene Dietrich.
Paolo: | Vrijdag, augustus 08, 2003 13:40 |
Der Blaue Engel ... Mooi gedicht voor 1 van de knapste vrouwen aller tijden... | |
de linda: | Vrijdag, augustus 08, 2003 10:37 |
is weer een pracht juweel geworden. liefs de linda |
|
sunset: | Vrijdag, augustus 08, 2003 10:35 |
Zelfs in haar, door jou beschreven verval, bleef Marlene Dietrich op en top 'vrouw'. Wie de schoonheid der jaren niet bemind Blijft in de liefde eeuwig een ontevreden kind. :) Mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
Erna Muermans: | Vrijdag, augustus 08, 2003 09:30 |
hoe mooi typeer jij haar liefs Erna |
|
wijnand.: | Vrijdag, augustus 08, 2003 00:43 |
geweldig meer hier van | |
Auteur: Jeffry | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 augustus 2003 | ||
Thema's: |