As is geen as sprak ze
toen ze het crematorium verliet
rozen legde in het boek
langzaam langzaam aan
schuifelde ze verder over het betegelde pad
Hij haar vlinder de dag en de nacht
de ogen waar ze vaak in keek
wanneer ze extract uit de bloem trok
was niet meer bij haar
Om haar te troosten
bij het wenen aan het graf
waar zwarte mieren takjes droegen
voor het bouwen van een huis
Om zich te beschermen tegen de koude wind
die woei over de omgeploegde aarde
Miss Moi: | Zaterdag, november 29, 2003 17:29 |
Wow... Mooi!! Liefs Miss Moi |
|
margot: | Zaterdag, augustus 09, 2003 13:19 |
ik staarde me blind op je tekst...lezen herlezen lezen...héél diep...nadenkend...tranen........prachtig liefs,margot |
|
Jeffry: | Zaterdag, augustus 09, 2003 10:28 |
diep en rakend! Mooi wijnand! | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 09 augustus 2003 | ||
Thema's: |