Blijf met je vieze poten,
Van mij af!
Je zou toch denken,
Jij als hond verstaat mijn geblaf.
Maar niks,
Is minder waar,
Weet je wat,
Ruk jij jezelf maar!
Er is toch al,
Genoeg vuiligheid op deze aardkloot,
Zak jij maar in de stront,
Mijn bek is toch te groot.
Voor zo’n miezerig eikeltje,
Die denkt dat ik opgewonden word,
Als hij met zijn geslachtsdeel,
In mijn zij port.
Denk je nou echt,
Dat ik moet dweilen,
Als jij zo,
In mijn nek blijft kwijlen?!
Ik wilde dat je jezelf,
De moeite bespaart,
Want geloof me,
Jij bent echt geen overstroming waard.
En noem me zoals je wilt,
Pittig of gekruid,
Maar als ik een man was,
Spoot ik zo je oren uit!