~black angel~: | Zondag, augustus 17, 2003 19:34 |
ik ken het, ik heb ook al jaren een stem in mijn hoofd die me dingen opdraagt. en die ik vervolgens dan ook moet doen. ik durfde er nooit over te praten, ik dacht dat mensen me voor gek zouden verklaren en 'zij' zei dat ik niet mocht praten, want dat was ik niet waard en niemand zou mij toch begrijpen. maar ik heb het wel gedaan, 'ze' protesteerde, maar uiteindelijk werd 'ze' wel minder. ik kan je niet zeggen wanneer het ophoud of wat je moet doen om 'haar' te laten verdwijnen. maar het lijkt me | |
Boudaatje: | Zondag, augustus 17, 2003 13:21 |
Ik begrijp helemaal wat je woorden zeggen, ik weet hoe het voelt, ikzelf zit er ook mee,misschien kan het een troost zijn als je weet dat je niet de enige ben met dat probleem...maar één ding weet ik zeker snijden zal niet helpen geloof me hierdoor worden ze zelfs sterker,...blijven vechten zo lang het kan is misschien de boodschap, probeer ook eens met iemand te praten, het zal wel moeilijk zijn maar het kan helpen,...(niet om "ze" te doen verdwijnen, dat zou wel heel wat oplossen, maar om je a | |
jessyca: | Zondag, augustus 17, 2003 11:06 |
lieve oona... prachtig gedichtje,er zal vast wel meer achter zitten dan enkel woorden die rijmen. ik kan helaas geen antwoord geven op je vraag,maar geef de moed niet op... Als je in jezelf blijft geloven komt alles vast wel inorde! sterkte |
|