Pascal
Pascal ik leer je 5,5 jaar geleden kennen.
Moest in het begin wel ff aan je wennen.
Maar al gauw ontstond er een band tussen ons samen.
En ging steeds vaker met elkaar om.
In het begin is het eerst vriendschap geworden.
Dat viel me meteen al mee.
Dus toen namen we nog een stapje richting de grote zee.
We werden vriend en vriendin, ondanks wat veel mensen zeiden.
Bleven wij daar toch in geloven dat het wel ging werken.
En dat kon onze band alleen maar versterken.
We hadden iets met elkaar bijna z`n jaar.
Maar toen kwam het gevaar.
Het gevaar voor ons allebei wel misschien.
Maar ik wilde het natuurlijk niet meteen zien.
Ik moest toen opgenomen worden in het ziekenhuis.
En jij zat die tijd alleen thuis.
Tot dat jij waarschijnlijk iets anders had bedacht.
Al had ik dat niet van je verwacht.
Maar toen dacht ik ook, dan is onze relatie of band toch niet zo sterk als ik had gedacht. Toen ging de relatie tussen ons uit.
Dat vond ik erg moeilijk en niet zo fijn.
Want ook al lag ik in het ziekenhuis het deed me toen wel dubbel zoveel pijn. Ik kon toen er niks meer aan doen.
Jij ging vreemd en vond dat dat wel kon.
Tot dat ik er achter kwam toen ik weer op me werk kwam.
Maar ja toen was het dus al een hele tijd uit.
En we hebben daarna nog wel met elkaar gepraat, en we hebben toen ook maar besloten dat het niet verder kon dan alleen maar Vriendschap.
Maar nu ben ik er ook achter gekomen dat dat ook het beste was wat ik toen heb kunnen doen.
Nu is onze band veel sterker geworden dan toen.
We praten nu over alles en lachen met elkaar.
Onze vriendschap dat is nu Klaar.