Verlossing
Je ogen branden zich
vast in de mijne
Vragend, nieuwsgierig
maar ook angstig
Want je hebt gelijk
geen enkel antwoord
kan verlossing brengen
En toch blijf je kijken
naar mijn bloeddoorlopen ogen
mijn betraande gezicht
En opeens is alles helder
Ja, knik ik, alsof
het een antwoord is
Waarop ik fluister
"Tot de dood ons scheidt"
Terwijl ik stilletjes dankbaar ben
Dat niet ik zal wakker worden
met het besef
ze is niet meer
vast in de mijne
Vragend, nieuwsgierig
maar ook angstig
Want je hebt gelijk
geen enkel antwoord
kan verlossing brengen
En toch blijf je kijken
naar mijn bloeddoorlopen ogen
mijn betraande gezicht
En opeens is alles helder
Ja, knik ik, alsof
het een antwoord is
Waarop ik fluister
"Tot de dood ons scheidt"
Terwijl ik stilletjes dankbaar ben
Dat niet ik zal wakker worden
met het besef
ze is niet meer
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *just a girl* | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 25 augustus 2003 | ||
| Thema's: | ||