Als ik denk aan je heldere blauwe ogen
als ik denk aan je betoverende lach
Je openheid, je eerlijkheid...
het gewone, het jezelf zijn
Geraken mijn gevoelens geheel verbogen,
kompleet met klamme handen en een verlangend hart.
Maar dan herinner ik me weer die mail
van die ene afgelopen nacht.
Je weet wel..jouw verontschuldiging
voor mijn gevoelens.
Dan weet ik weer dat het niet zo mag zijn.
En dat...mijn lieve Anica...doet mij nog
het meeste pijn.