Het poppenhuis
Het geluid viel uit, alles was zwart
De poppen in de kast, allemaal dood
Kleding, ledematen, alles is verward
De troost die die stomme poppenkast jou bood
Kinderen lachen, eten ijs en zitten voor de computer
Jij, verloren ziel, ziet alleen kapotte poppen
Nietsziende ogen en naakte lijven
Roze lijven die geslachtsdelen ontberen
Jij, bij je poppen op de thee, als een stel oude wijven
Van de kinderen zou jij nog zoveel kunnen leren
Begraven in je poppenkist met een poppenkruis
Daar lig je tevreden in het bed van je poppenhuis
De poppen in de kast, allemaal dood
Kleding, ledematen, alles is verward
De troost die die stomme poppenkast jou bood
Kinderen lachen, eten ijs en zitten voor de computer
Jij, verloren ziel, ziet alleen kapotte poppen
Nietsziende ogen en naakte lijven
Roze lijven die geslachtsdelen ontberen
Jij, bij je poppen op de thee, als een stel oude wijven
Van de kinderen zou jij nog zoveel kunnen leren
Begraven in je poppenkist met een poppenkruis
Daar lig je tevreden in het bed van je poppenhuis
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 02 september 2003 | ||
| Thema's: | ||