Een regenboog vervult met sterren
vliegt over de hemel
niet door de regen
niet door de zon
maar door het te lang kijken naar haarzelf
haar buren
haar vrienden
Een blauwe rivier vol vissen
stroomt tot aan zijn oorsprong terug
niet door de verbouwing
niet door de wind
maar door het te lang worden gekietelt van haar bladeren
haar minnaars
haar troost
Een ochtendbriesje bestrooid met wat nevel
bedekt de wereld van zichzelf
niet door de vervuiling
niet door de damp
maar door het voelen van haar innerlijke kracht
haar zwakheid
haar band
Een kunstenaar, een schilder, een dichter
weet, voelt, evenaart hoe mooi, hoe echt!