Ik hou van je, ik hou van je
en mijn hart verlangt ernaar
je dat te zeggen.
Ik hou van je, zo standaard als het klinkt
zo ongewoon voelt het. Alsof mijn ziel
verlicht wordt, telkens als onze ogen
elkaar omhelzen in een blik.
Ik weet niet waarom, vanaf de eerste ontmoeting
was het een feit. De ratio buiten spel gezet.
Even was er geen wereld, alleen hemel.
We spraken van ziel tot ziel.
Ik hou van je, maar ik kan het je niet zeggen.
Misschien is het beter, dan houden we beiden de zoete smaak
van het vermoeden, het bijna zeker weten.