van acht
naar zeven
langzaam dalend
de hoop wordt verdreven
niet te begrijpen macht
zijn armen om mij
met achterliggende reden
me niet los te laten
van zes
versnellend naar vijf
mijn ondergang wacht
ik verstijf
ik zie daar het einde
rood vloeiend bloed
als liefkozend zijnde
van vier
naar mijn eenzame drie
wachtende macht
opgeven is niet aan de orde
van twee
naar een en door naar nul
het ging te snel
bewegend als ik mijn dood vul
met bloederige liefde
wordt verboden te laten zien
desondanks de spijt
van de meeslepende macht
toch ook de opluchting
verloren verdriet
niet meegenomen naar het einde
maar juist hier achter liet..