Naast me
in het vredige witte bed
rustte een laken
op je zijdezachte lichaam
Spartelend verdronk ik bijna
in de draaikolk van je ogen
en schreeuwde om je schouder
die mij het hoofd
boven water hielp houden
De avond viel
en spatte uiteen
in duizenden tranen
rollend over het gelaat
van de sluipende nacht
treurend om het nakende afscheid
van een getekende dag
en van elkaar...