ik wil naar daar
een eindeloze strijd te gaan
maar ik kom er wel
daar
de plek waar ik gelukkig kan zijn
waar liefde het mooiste woord is
waar rozen staan die kunnen openbloeien
onder de schemering van de zon
waar ik mezelf kan zijn
geen onmacht meer
geen pijn en haat
maar een plek waar mij tranen
de vrije loop kunnen gaan
een plek waar ik kan vliegen
tussen de wolkjes
omringd door vriendschap
niet op de vlucht
mijn gedachten die daar wegvloeien
net als een zandloper wil ik ze laten gaan
zou jij dan ook verdwijnen?
zou ik dan nog aan je denken?
ik wil een bloem zijn
die weer openbloeit
ik ben weer gesloten
ik kan niet meer stralen
ik ben soms zo vreemd
de ene moment kan ik lachen
en plots zou ik weer willen huilen
ligt dat alleen maar aan jou?
je laat me gaan, je laat me los
ik ben op weg, een eindeloze strijd
een strijd tegen de tijd
een strijd naar mijn geluk
maar ik kan het niet
ik wil die plek bereiken
een weg alleen te gaan,
zonder jou... dat wil ik niet
een vermoeiende strijd
vechten voor mezelf
ik kan het niet.