~Sunny~: | Woensdag, september 17, 2003 21:52 |
Wow, mooi omschreven! En zo herkenbaar... |
|
saartje blijft lachen!: | Woensdag, september 17, 2003 15:42 |
mooi geschreven, ken het gevoel je probeerd je verdiret te verdringen door andere te helpen...maar zorg ook wat voor jezelf laat anderen je helpen war nodig probeer je ware ik te tonen ookal is dat niet zo gemakkelijk :s xxx | |
laura nicoli: | Woensdag, september 17, 2003 12:01 |
het is zeker niet goed dat je je verdriet opkropt. ik zal je een schokkend voorbeeld geven; de mama van mijn vriend.. ze was heel gesloten, je zag dat er iets was, maar nooit wist je wat, je wou helpen maar dat ging niet. ze was gesloten, en was vast beraden te zwijgen. nu is ze door , jammer genoeg. ze kon aan niemand haar verdriet delen en heeft er een einde aan gemaakt.als ze nu eens kon zeggen wat er in haar omging, dan had ik nog een schoonmama. dus |
|
Auteur: jacquelien | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 17 september 2003 | ||
Thema's: |