Even leek alle hoop vervlogen,
op vleugels van vergetenheid.
Even leek ik op te geven,
in een langzame, pijnlijke strijd.
Even leek het erop,
dat het tij zich weer tegen me wilde keren.
Maar in tegenstelling tot de vorige keer,
weet ik het deze keer te verweren.
Even leek het erop,
dat klanken zachtjes weg zouden sterven.
Maar door diep in jou ogen te kijken,
heb ik genoeg tegenkracht kunnen verwerven.
Even leek het erop,
dat ik de berg weer rollend af zou gaan.
Maar met jou aan mijn zeide,
leer ik steeds sterker in mijn eigen schoenen staan
green eyes !: | Zondag, september 28, 2003 00:17 |
wauw dit is echt een pracht van een gedicht, graag gelezen, knuffie marina |
|