Achteraf
Het was onduidelijk
waar het over ging
Ik kon niets opmaken
uit de woorden die ik opving
Wel was het begrijpelijk
dat ik het niet mocht horen
Dat hoor je aan gefluister
Aan harde woorden
die mijn hart doorboren
En het ging niet eens over mij
maar het stond me mooi niet aan
Wat als ze doorhadden
dat ik hen toch kon verstaan
Mijn hoofd op honderd toeren
Mijn mond kon geen gesprek meer voeren
Mijn adem zwaar en stil
Zinnen bleven steken in mijn keel
Ik kon me niet uitten
Niet zeggen hoe ik er over dacht
Mijn ogen en mond
Vielen zacht dicht
Ik ben omgedraaid en weggelopen
en het waaide van me af
Dat het niet de juiste keuze was
zie je altijd pas achteraf…
Caroline van Geel: | Dinsdag, september 30, 2003 20:01 |
Sorry voor de dubbele reactie, de computer haperde een beetje, daardoor per ongeluk twee keer op de knop gedrukt. Ach zo drukt het nog eens extra uit hoe mooi ik het vind. | |
Caroline van Geel: | Dinsdag, september 30, 2003 20:00 |
En ook dit gedicht is weer een juweeltje om te lezen, kus Caro | |
Caroline van Geel: | Dinsdag, september 30, 2003 20:00 |
En ook dit gedicht is weer een juweeltje om te lezen, kus Caro | |
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 30 september 2003 | ||
Thema's: |