Ik snap het niet,
zal het waarschijnlijk ook nooit doen..
telkens weer de zelfde woorden,
telkens weer hetzelfde verdriet..

De harde woorden,
de harde kille woorden raken mij steeds meer..
en dat betekend niet dat jij het altijd hoeft te begrijpen,
maar begrijp mij alsjeblieft eens,
ze doen me zo ontzettend zeer..

Ik begrijp best dat jij je vrienden altijd gelijk zal geven,
dat zij veel voor je betekenen en ook altijd zullen doen,
Maar ik ben altijd nog degene die van jou houdt,
die bij je wilt zijn in voor en tegenspoed,
die bij je wilt zijn voor de rest van je leven...

wat mij is gebeurd afgelopen jaar,
heeft me zoveel pijn gedaan..
en ik zal het ook niemand toewensen..
en jij stond gelukkig wel voor me klaar,
maar geeft dat hun het recht om erover te praten?

steeds meer lekt het uit, steeds meer pijn gaat het doen..
soms zou ik heel even willen,
heel even niet meer denken
aan die tijd..aan toen..